Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զայ•րա•լից

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

զայրույթ արտահայտող՝ պարունակող ◆ Նա այլալվեց, խստացել էր, ինչպես այն աշխարհից մի զայրալից ուրվական։ Դերենիկ Դեմիրճյան

զայրալի, զայրալիր, զայրագին, զայրացկոտ, զայրագնոտ, զայրագնալի, զայրագնալից, զայրույթալի, զայրույթալիր, զայրույթալից, զայրական, արյունը գլխին

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։