Jump to content

զիհ-զինքը

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զիհ-զին•քը 

  1. ինքն իրեն ◆ Զիհ-զինքյերը ասին, - էտ աշըղի տակը պան կա։ Ժվ ◆ Հա էտենց մտածելով զիհն-իրան թոհնաթ տալով, ինգյան ճամբախ։ Ժվ ◆ Զիհն-ուրը ասաց Քյոռ-օղլին։ Ժվ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։