ընթերցարան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [əntʰɛɾt͡sʰɑˈɾɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ըն•թեր•ցա•րան
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- հատկապես կահավորված տեղ` ընթերցանության` գիրք կարդալու համար (սովորաբար գրադարաններին կից) ◆ Միջանցքները տանում էին տարբ սենյակներ՝ ննջարանը, ճաշասենյակը, ընթերցարանը։ (Գարեգին Սևունց)
- նույնն է` ընթերցասրահ, ընթերցասենյակ ◆ Ընկերությունը իրավունք ունի կազմակերպելու ընթերցարաններ։ Հովհաննես Թումանյան
- գրական ընթերցանության դասագիրք` ձեռնարկ, ընթերցանության նյութերի ժողովածու
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ընթերցագիրք
- տե՛ս ընթերցասրահ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։