թահր

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թա•հ(ը)ր 

թահր1

1. Արարատյան, Նոր Ջուղա, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Մեղրի՝ տեսակ ◆ Ի՞նչ թահր մարդ է, չի լինում հետը խոսալ։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան) ◆ Էն թահար ծառ չկա, վուր վրեն թռչունք չնստի։ԳՏԱ
2. կերպ, ձև, եղանակ, միջոց ◆  -Ախար հեռու ա դրանց երկիրը, ո՞նց էթամ ◆  -Ես թահրը կասեմ։ ՀԺՀՔ
3. Թբիլիսի՝ կերպարանք, դեմք, տեսք ◆ Ով քու սուրաթն տեսնում է, ասում է թահրիդ էրնեկ։ (Սայաթ-Նովա)

Արտահայտություններ

1. մի(ն) թահր, թահար
   1. մի տեսակ, տարօրինակ, ոչ սովորական ◆ Էտ մարթա մի թահար մարթ ի։ (Հրաչյա Աճառյան)
   2. մի կերպ ◆ Ոտերս պյաց ջորաբնելով մին թահար հասա մեր տուն։ (Խաթաբալա)
2. մի(ն) թահր, թահար անել - մի կերպ անել ◆ Մին թյահր անիմ բրշցնիմ։ (Տմբլաչի Խաչան)
3. մի(ն) թահրավ - մի կերպ ◆ Անձնասպաններին մին թահրավ հասցնումըն տոն։ (Խաթաբալա) ◆ Մին թահրավ հըսալ ըք Լալ Սույու սըեռը։ (Հովհաննես Մուրադյան) ◆ Վերչը գյուդում չըմ հունց ա ինիմ, մին թահրավ Քաչալանց Կեվին ըտրանց ձեռքան տյուս ա պըրծընըմ ու մին բաշ գլոխ յոր օնըմ կորչըմ։ Խափ

թահր2

1. Չարմահալ՝ վրդովմունք, խռովք

Արտահայտություններ

1. թահր անել Չարմահալ՝ - խռովել, խնդրանքը, սպասածը, իրավունքը, պահանջը լրիվ չստանալով խռովել, ջղայնացած թողնել ու հեռանալ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։