թամբ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰɑmb]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թամբ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *tmp- ձևից՝ *temp- «ձգել» արմատից. հմմտ. հին իռլանդերեն pamb «ուռած, հաստ» (հայ-գերմանական զուգաբանություն)։

Գոյական

1. ձիու՝ էշի՝ ջորու մեջքին դրվող նստելու հարմարանք հեծյալի համար ◆ Մի թռիչք գործեց, ձիու պարանոցով անցավ և կրկին նստեց վրա։ (Րաֆֆի)
2. կաշվե նստատեղ, հեծանվի՝ մոտոցիկլետի վրա ◆ Էշի թամբը զարդարված էր արծաթյա աստղերով։ (Վահան Թոթովենց)
3. նույնն է՝ թամբարդ (փխբ․)
4. սրունքի մսոտ մասը (փխբ․)
5. կենդանու ազդր
6. (երկրբ․) ծալքավոր կառուցվածք, որը երկայնակի-ուղղաձիգ հատույթում ունի մեղմաթեք գոգածալք ձև, իսկ լայնական ուղղաձիգում՝ կամարածալքի ձև

Հոմանիշներ

1. թամք, համետ, փալան, կեխ, սեղա
2. տե՛ս թամբարդ
3. տե՛ս թնթղուց

Արտահայտություններ

1. թամբ դնել - տե՛ս թամբել
2. թամբը դնել մեկի վրա քշել - մեկին լիովին իր կամքին ենթարկել
3. թամբը զարկել - թամբել
4. թամբին նստել մի բանի - մի բանի տիրել՝ տիրանալ՝ տիրապետել
5. թամբից բուսնել - ձիու վրա ձիգ ու վայելուչ նստած լինել

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։