մեկին նեղացնել, քեֆին կպչել ◆ ― Խաչդ հանե, պառկե տուն («դուն»)։ Աստված չի թողուր որ թելիդ դպին։ Օչ ◆ Նախկին տիրացուն վարժուհիին ամենափափուկ թելին էր դպած։ Սաստիկ առնվեցավ օրիորդը։ Շահան Շահնուր◆ ― Եթե ոչ իրեն չափ՝ գոնե բավական մեծամոլություն ունեին և անոնց արժանապատվության թելերուն դպելով կը հուսար իր նպատակին հասնիլ։ Երվանդ Օտյան