Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թ(ը)•րա•կե•րեն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(լեզվբ․) թրակացիների լեզուն, հնագույն շրջանում Ստրիմոն (այժմ Ստրումա) և Դանուբ գետերի միջև ընկած տերիտորիան զբաղեցնող ժողովրդի (ցեղային միավորման` օդրիսների, դակերի, տարիբալլների, բեսսերի, բիստոնների, և ուրիշների շուրջ 50 անուն) լեզուն, որից ավանդված են միայն մի քանի բառ հույն մատենագիրների աշխատություններում և բազմաթիվ հատուկ անուններ
թրակացիների լեզվով

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։