Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ժիշտ

Կարին, Ջերմուկ, Խոտուրջուր՝ դիմադարձություն անող, անհնազանդ ◆ Ինչ ժիշտ երեխա է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Սեբաստիա՝ խոժոռադեմ, չժպտացող
Խոտուրջուր՝ պնդաճակատ, աներես ◆ Ձեր աղջիկն ժիշտ ա, խոսք վրեն չառնու։ (Հակոբ Մանանդյան)
ժինդ, ուշ եփվող (միս)

ժիշտ ըլնել՝ կտրել, Ջերմուկ՝ համառությամբ մի բան ուզել, խնդրել։ ◆ Մեգ մեգ խիզանը մե զադ օր ուզում են, ու ասում ես չկա, ժիշտ են կտրում, էլ ռադ չեն ըլնում։ ՍԲ
ժիշտ ու ժիպակ Ջերմուկ՝ 1.չար, անհանգիստ, պնդաճակատ (երեխա), որ այնքան է իր ասածը պնդում՝ պահանջում, մինչև որ ստանում է։ 2.առհասարակ չար, անհանգիստ ու համառ ◆ Էյ, ժիշտ ու ժիպակ, գնա ռադ էլի, թե չէ հենց կուտամ, օր զխկուքտ դուս գա։
ժիշտ ու ժիպակ ըլնել, իր ասածի՝ ուզածի վրա պնդել այնքան մինչև ստանալը։

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։