Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ժողովրդապետութիւն

վանկեր՝ ժո•ղո•վ(ը)ր•դա•պե•տութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ժողովրդապետ լինելը
պետական կառուցվածքի ձև, որի ժամանակ իշխանության գերագույն մարմիններն ընտրվում են որոշակի ժամանակով, հասարակապոտություն
այդպիսի վարչաձև ունեցող պետություն՝ երկիր
մարդկանց՝ կենդանիների որևէ առանձնացած խմբավորում
կառավարման այն ձևը, որի ժամանակ իշխանությունը գտնվում է ժողովրդական լայն զանգվածների ձեռքում
որևէ կարգի կոլեկտիվի ղեկավարման գործում ամբողջ կելոկտիվի մասնակցության ու գործուն ազդեցության ապահովում
հասարակության միջին ու ստորին խավերը, ժողովուրդ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ republic, commonwealth գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Республика (ru) ‎(Respublika) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։