Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•կոչ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ինքն իրեն կանչող՝ հրավիրող, առանց հրավերի եկող, անկոչ ◆ Նրանք փորձեցին քամահրանքով նայել ինքնակոչ հրամանատարին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
ապօրինաբար իրեն իբրև մի բան ներկայացնող ◆ Նրա ձեռքն ընկավ՝ այդ ինքնակոչ հերոսը (Նաիրի Զարյան) ◆ Ինքնակոչ եղբորորդին ուզում է տեր դառանալ անժառանգ մարդու հարստությանը։ ◆ Ինքնակոչ ծանոթին իր շատախոսությամբ փառավորապես ձանձրացրեց Շահյանին
ինքն իրեն որևէ բան համարող, որևէ կոչում՝ պաշտոն ինքն իրեն վերագրող
ինքնակոչ մարդ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ intruder, impostor գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ самозванный (ru) ‎(samozvannyj), незваный (ru) ‎(nezvanyj), самозванец (ru) ‎(samozvanec) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։