ինքնիշխանություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական


  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰniʃχɑnutʰˈjun]

վանկեր՝ ինք•նիշ•խա•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

  1. ինքնիշխան լինելը ◆ Վրդովվելով գավառական չինովնիկների կաշառակերության և ինքնիշխանության վրա` Գոգոլը չէր կանխատեսում, թե ուր կտանի այդ վրդովմուքնը։ (Դասագիրք)
  2. անձնական իշխանություն, հեղինակություն ◆ Ճշմարտության, արդարության նորմաներից մեկն է նաև ժողովուրդների ինքնիշխանությունը: (Դասագիրք)
  3. տե՛ս ինքնակալություն
  4. ինքնատիրապետում
  5. (միգ․) ինքնիշխանությունը` որպես միջազգային իրավունքի հասկացություն, ընդգրկում է երեք հիմնական կողմեր՝ արտաքին, ներքին և տարածքային
  6. (դիվ․) երկրի ներսում բարձրագույն իշխանության գերակայությունը և միջազգային հարաբերություններում՝ այլ իշխանություններից բացարձակ անկախություն։ Ինքնիշխանությունը հանդիսանում է պետության կարևորագույն քաղաքական և իրավական հատկանիշը
  7. տե՛ս նաև սահմանի կառավարում, մարդու իրավունք, իրավազորություն, անձին վերադարձնելու անթույլատրելիություն, անձի նկատմամբ իրավազորություն, պետություն, տարածքային իրավազորություն, համընդհանուր իրավազորություն,
Հոմանիշներ[խմբագրել]
  1. ինքնագլխություն, ինքնակամություն, անձնիշխանություն, անձնակազմություն, ազատակամություն, ինքնատիրություն (հնց․), անձնտիրություն, անձնիշխանականություն
  2. ինքնավարություն, ինքնօրինություն, անկախություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
  • Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
  • Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
  • Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։