իշխանապետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iʃχɑnɑˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ իշ•խա•նա•պետ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- իշխանների պետ, գլխավոր իշխան, իշխանաց իշխան ◆ Թագավորը յուր հայացքը սևեռեց իշխանապետի աչքերին։ (Մուրացան) ◆ Նրանք շատ ուրախացան, երբ իրենց իշխանապետին ամբոխի ձեռքից ազատված և ողջ առողջ տեսան։ Վրթանես Փափազյան
- արքա, թագավոր ◆ Այսպիսով Հայաստանի նախագահ իշխանապետ կամ արքայից արքա հռչակվեց։ (Մուրացան)
- (փխբ․) իր ունակություններով՝ վարպետությամբ և այլ հատկություններով շրջապատից բարձր կանգնած անձ ◆ Այս բարեմաղթությունն էլ ցույց է տալիս, թե որքան հզոր ազդեցություն է արել արվեստի իշխանապետի մեծ տաղանդը նրան։ (Լեո)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- նախիշխան
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ[խմբագրել]
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։