իջվածք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [id͡ʒˈvɑt͡skʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ իջ•վածք  

Գոյական

1. որևէ բանի իջած՝ նստած տեղ
2. իջնելու չափը՝ աստիճանը։ Այդտեղ գետինը 2 մետր իջվածք Է տվել
3. ողողումից կամ անձրևներից առաջացած հողի փլվածք
4. (երկրբ․) ցածրացում երկրակեղևում, մեծ մասամբ հավասարաչափ, սովորաբար տեկտոնական ծագման, բոլոր կողմերից կամ համարյա բոլոր կողմերից

Հոմանիշներ

փակված, լցված նստվածքային, հրաբխանստվածքային և հրաբխածին ստվարաշերտերով

1. աղեթափ
2. սպեթափություն
3. ճողվածք

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։