իրադրական բարոյագիտութուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iɾɑdɾɑkɑn bɑɾɔjɑɡituˈtʰun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

  1. (բրգ․) մի ուղղություն ժամանակակից բուրժուական բարոյականության փիլիսոփայության մեջ, որ պնդում է, թե բարոյական ընտրության մեջ մարդը ելնում է ոչ թե որոշակի բարոյական սկզբունքներից, նորմաներից, գնահատումներից, այլ սոսկ կոնկրետ իրադրության գործոններից, որի եզակիությունը որոշում է ընտրության արժեքը՝ (կոնտեքստուալ բարոյագիտություն)


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։