Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ իրաւատէր

վանկեր՝ իրա•վա•տեր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

իրավունքի տերը, նա, որ տվյալ բանի իրավունքն ունի
(բնստ․) (հզվդ․) իրավունքների տեր, մեծամեծ իրավունքներ ունեցող (զորբա) ◆ Ես կուզենայի, որ ուժը չափվեր ո՛չ թե անիրավ իրավատիրոջ կամակորությամբ… (Հ. Սահյան)
(հնց․) հայցվոր
(հնց․) իրավացի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ holder գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ держатель (ru) ‎(deržatelʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։