(արևմտհ․) շփոթվել. շփոթության մատնվել. շվարել ◆ - Նազիկը որ մեռավ, շշկլված էի, գլուխս կորցրած: (Մ․ Սարգսյան)◆ Պաղտատի [բաղդադի] և Դամասկոսի պաասական [բաասական] իշխանավորները, իրենց ոտքի տակի հողը կորսնցնելե ետք, սկսան իրենց գլուխն ալ կորսնցնել: Յառաջ ◆ Երկյուղն անգամ...մեծացնում է վտանգը, գլուխը կորցնել տալիս: Դերենիկ Դեմիրճյան
ի՛նչ անելը չիմանալ, իրեն կորցնել ◆ Խումբ կորցրել էր գլուխը և չգիտեր ինչպես վերջացնել ներկայացումը։ (Վահրամ Փափազյան)◆ Նա մարդկանց այնպես էր շշփրում, որ նրանք իրենց գլուխը կորցնում էին: (Նաիրի Զարյան)
մտածելու կարողությունից զրկվել, խելքը կորցնել ◆ Եվ այնպես կորցրիք կուսաքցական երազներով տաքացած գլուխներդ, որ ընդհանուր ժողով բերած հարցերից երկուսն էլ հետներդ տարաք։ Հովհաննես Թումանյան◆ Հարբեց, միդքը շաղեց, գլուխը կորցրեց: Մաթևոս Դարբինյան◆ Գլուխը կորսնցուցած ղեկավարություն, հիներեն ավելի հին երիտասարդություն։ «եր.»
աչալուրջ չլինել. չափազանց տարվել ◆ Մի՞թե կարելի է՝ մի կին այնքան կորցնի յուր գլուխը, որ բաց երկնքի տակին բարձրադիր այգու մեջ այնպես խոսի, որ կողքի հարևան տղամարդը լսի։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Միքայելը ևս կորցրել էր իր գլուխը, այնքան դերասանուհին հափշտակել էր նրան իր քաղցր, իմաստալի ժպիտներով։ ԱլՇ
գլխապտույտ ունենալ ◆ Գլուխները կորցնելով ռեկլամային իրարանցումից և տուրիստական աչք շլացնող ծառայությունից՝ այդ մարդիկ երբեմն կորցնում են հայրենասիրությունը։ «ՍՀ» ◆ Հնարավոր է, որ անցած աշնան կրկնակի կաջողությունից «գլուխները կորցրած» լինեն շատեր, բայց գարնան այդպիսի գլխով դաշտ մտնել չի կարելի։ «Գարուն»
զայրանալ, իրեն կորցնել ◆ Եթե հայի անունը արատիք բերող մի վիրավորիչ խոսք ասեին, գլուխը կկորցներ: (Պերճ Պռոշյան)
