լաչակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɑˈt͡ʃʰɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ լաչակ
վանկեր՝ լա•չակ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Փոխառություն՝ պարսկերեն lačak:
Գոյական
- սպիտակ նուրբ կտոր, որով կանայք գլուխները կապում են, մասամբ և դեմքը ծածկում ◆ Ահա մայրս գնում է ջրի՝ գլխին Թեհրանի լաչակ։ Եղիշե Չարենց , ◆ Ու նորատի հարսնաքրոջ զառ լաչակն է բաց-խուփ անում։ Պարույր Սևակ , ◆ Ով չի գա, գլուխը լաչակ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- գլխաշոր, վարշամակ, հաջաղ, փադամ, մանդիլ, սուդատ (հնց․), երեսլաթ, երեսնոց, թշակալ, կոզպանդ, պեչա, փողքիչ (գվռ.)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- լաչակ չունես (չունի)
- լաչակ կապել
- լաչակով գլուխը և դեմքը ծածկել
- լաչակ կապելու արժանի լինել, կնամարդի լինել (տղամարդու մասին)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։