լարել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɑˈɾɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ լարել
վանկեր՝ լա•րել
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բայ
- նետը աղեղի լարի վրա դնելով լարը ձգել, արձակելու համար
- որևէ սարածի լարը պինդ ձգել, պրկել
- լարավոր նվագարանի լարերը ձգել կամ թուլացնել, հարկավոր բարձրության ձայնաստիճանն ստանալու համար (քոքել)
- ընդհանրապես, սարքել, գործելու պատրաստ վիճակի մեջ դնել ◆ ժամացույցը լարել
- ջանք գործադրելով բարձրացնել որևէ բանի դրսեվորման, գործունեության ասիճանը ◆ ուժերը, ուշադրությունը, լսողությունը լարել: (փխբ․)
- շեշտակիորեն քշել, վազեցնել, արշավեցնել որոշ ուղղությամբ ◆ Ձին լարեց նրա կողմը։ Ստեփան Զորյան (փխբ․)
- մեկին մյուսի դեմ գրգռել, թշնամացնել (փխբ․)
- հետապնդել (գվռ)
- ձգել, մեկնել (գվռ)
- հարմարեցնել, սազեցնել ◆ Երբ լարում ես յամբը, պահդ պայծառ պահի՛ր։ (Սողոմոն Տարոնցի)
- զլել, հնչեցնել ◆ Աշուղը թառին լարում է երգերը։ Վահրամ Մավյան (փխբ․)
- որևէ վիճակ, դրություն ստեղծել ◆ Շարիֆ խանը… ինքն էր լարել այդ լռությունը։ (Սուրեն Այվազյան) (փխբ․)
- սրել, շիկացնել, բորբոքել (դրությունը, վիճակը և այլն) (փխբ․)
- ձիգ կերպով փռել, տարածել ◆ (Կաշին) բարակ արևուն տակ լարեցինք, որ չորանա։ (Գրիգոր Զոհրապ)
- սևեռել, շեշտակիորեն ուղղել ◆ (Սենեկապետը) հայացքը լարեց նրա շրթունքներին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- պրկել, ձգել, սարել, քոքել
- դաշնակել
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- ջութակը լարել
- ժամացույցը լարել
- աղեղը լարել
- մկանները լարել
- հարաբերությունները լարել
- հիշողությունը լարել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։