հանդուգն խոսել ◆ Ա՜յ դու, դու ո՞վ ես, որ դեմս կեցեր լեզու կը փարտես:
ազատ զրուցել, շաղակրատել ◆ Օրեր, նույն իսկ շաբաթները կը պատահեին, որ քոքուրները քով քովի գալով կը ծուլնային լեզու փարտելու ու աչքով խոսեին։ Հակոբ Օշական◆ Մնայուն մեկը ունի դեմը, հետը լեզու բարտելու: Հակոբ Օշական
քաղցր խոսքեր ասել, լեզու թափել (համոզելու, խաբելու) ◆ Անիկա գիտեր լեզու բարտել ամենուն բերնին հովին, սիկառ հրմացնել ապահով թե մեկին տեղ, գալիքը հարյուր էր։ Հակոբ Օշական◆ Ո՞ւր՝ խելացիները, թուրքերուն հետ լավ լեզու բարտողները… որոնք Պրուսայի մեջ, իրենց ոսկիին ուժովը, հալեցուցած էին ջարդին թաթառը։ Հակոբ Օշական
