(արևմտհ․) (լույս վառվել) բախտավորության, ազատության և այլն հույս ակնկալիք լինել ◆ Նոր լույս ծագեց աշխարհին, / Ո՞վ այդ արևը բերեց։ Եղիշե Չարենց◆ Երկիրը ծո՜վ էր արյան, երգը երկրում - մահվան բոթ, / Ու չէր վառվում օրերում լույս - փրկաբեր մի հրաշք։ ◆ Վստահ էի որ շուտով լույս մը պիտի ծագի․ ԵՎրոպայի մեծ մայրաքաղաքներուն մեջ կարելի չէ կորսվիլ։ Սիմ ◆ Ինչ կլիներ մի տեղից հանկարծ մի լույս-լուր ծագեր տղայի մասին։ Գրիգոր Բալասանյան◆ Փայլատակում տեղի ունենալ Ազատելու էր Բերուզը [Փերուզ], բայց ինչպես։ ◆ Հանկարծ լույս մը ծագեցավ մտքին մեջ Եր -Վեր ռեսին լոս ի կաթե։ / Վով է տեսե․-Գյզիր։
