Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լուսանկարութիւն

վանկեր՝ լու•սա•ն(ը)•կա•րու•թյուն

Գոյական

տեսագիտության (օպտիկայի) մի բաժինը ◆ որ զբաղվում է լույսի սաստության, լույսի աղբույրի պայծառության և այլն չափումներով (ֆոտոմետրիա) (ֆիզ․)

լուսանկարություն, լուսագրություն, ֆոտոնկարչություն, լուսազգայուննյութի վրա նկարչական սարքով պատկերների ստացումը
լուսանկարիչ լինելը

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։