Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խա•վա•րա•կուռ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

խավարից կռված կերտված բաղադրված, խավարամած, խավարչտին, խիստ խավար ◆ Սև, չորցած մարմին ուներ…աչքերը խավարակուռ գիշերվա նման խոր։ (Վահան Թոթովենց)
խավարով պատված ◆ Բորբ աչքերով նայում են մեծ, խավարակուռ զանգվածին։ Եղիշե Չարենց ◆ Մթան մեջ խավարակուռ արձանի նման խստորեն նայում էր Տպխիսի արևմտյան սարը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
վիշտ՝ ցասում կուտակված, դաժան ◆ Ու վառվում է խավարակուռ հոգիներում նրանց այնգայթ կետը այն մուգ, որպես հեռու հրաբոսոր մի ճառագայթ։ Եղիշե Չարենց
խավարամոլ ◆ Միջնադարյան խավարակուռ ոգիները…խեղդեցին քաջարի բասկերի նորանվաճ ինքնավարությունը։ (Ավետիք Իսահակյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։