խարանվել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խա•րան•վել  

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. դրոշմել ◆ Կարելի էր ապրել, եթե մարմնի վրա խարանված չլիներ հայոց երկաթագիր տառերից մեկը։ (Վիգեն Խեչումյան) ◆ Նրանց բոլորի դեմքին խարանված էր անխուսափելի պարտությունը։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]