խենթություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛntʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խենթութիւն
վանկեր՝ խեն•թու•թյուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- խենթ լինելը, խենթի հատկությունը ◆ Խենթությունը նրանց մեջ ժառանգական է։ ◆ Ոչ ասածերս խենթությունից չեն, կուզես փորձիր ինձ և ես կարող եմ ասածս կրկնել, իսկ խենթությունը շեղումներ կաներ։ Շեքսպիր
- խենքի վաքագիծ՝ արարք՝ գործ՝ խոսք ◆ Ինչ որ արել եմ, գուցե սիրտդ կամ պատիվդ մի քիչ կոպտորեն շոշափաց լինի, հայտարարում եմ թե խենթություն էր։ Շեքս ◆ Այդ ինչ խենթություն ես արել, ամբողջ քաղաքում խոսում են։ ◆ Ուրիշին ցավը, ուրիշին կոծը զիս խենության կը տանի։ Սիամանթո
- ոգևորության եռանդ (փխբ․) ◆ Բայց ջահելի խենթությամբ ես քեզ սիրում եմ նորից։ Սարմեն
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- պակասմատություն
- ծանխաղամտություն
- տկարամտություն
- հիմարություն
- ցանդածություն
- խելառություն
- գժություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։