Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•ժալ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

բզզալ, խզզալ, դզզալ ◆ Կը խժա տարօրինակ, խոլ պարը զամբուռներուն։ (Միսաք Մեծարենց)
բղավել, խառնակ գոչուններ արձակել, աղմկել, ◆ Երեխանները ինձ որ տեսան, սկսեցին խժալ: Խաչիկ Դաշտենց
մայել ◆ Դաշտերուն մեջ հույլ հույլ գառներ կը խժան: (Սիպիլ)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։