խլիրտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χliɾt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խլիրտ

վանկեր՝ խ(ը)•լիրտ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *khēl-՝ *kel- «քշել, արագ շարժել» արմատից (*khēlidro- > խլիրտ ՞). հմմտ. հին հնդկերեն kaláyati «քշում է», հունարեն κελλω՝ «քշել (ափ)», κλονεω՝ «քշել, շարժել», κλονος՝ «իրարանցում, խլրտությւոն», լատիներեն celer «արագաշարժ», celeber «բազմամարդ, աշխույժ»։

Գոյական

1. խլրտալը ◆ Սակայն չի լսում խլիրտը ըստիս։ (Վաղարշակ Նորենց)
2. եռք, ուժգին հոսանք

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
խլրտել խլրտական խլրտանք խլրտում անխլիրտ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։