Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)ղ•ճալ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

գութ՝ կարեկցություն զգալ մեկի նկատմամբ, գթալ, մեղքանալ ◆ Ռամկին խղճաց Մհեր։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ես միշտ ◆ խղճում եմ ձիաններին։ Հովհաննես Թումանյան

գթսղ, կարեկցել, ցավել, արգահատել, մեղքանալ, խղճանալ, խղճմտել, խղճահարվել, խղճի խայթ զգալ, մեղքը գալ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ pity, have pity, have mercy, have pity on, feel sorry գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ жалеть, испытывать жалость к кому, пожалеть, сжалиться над кем (ru) ‎(žaletʹ, ispytyvatʹ žalostʹ k komu, požaletʹ, sžalitʹsja nad kem) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։