խնդում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χndum]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)ն•դում
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- խնդալը, խնդալից
- խնդություն, խինդ, ուրախություն ◆ Անց են կենում սեր ու խնդում, գեղեցկություն, գանձ ու գահ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Բերում են հանգիստ է։ Հոգուս խնդում: (Վահան Տերյան)
- ծիծաղ
Ածական
- խինդալի, ուրախ ◆ Խնդում երեսով։ (Գրիգոր Զոհրապ) ◆ Խնդում անենք, թե հանգ գնաք, Չմոռանաք ձեր Դավթին։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- տե՛ս խնդություն
- ծիծաղ
- ուրախ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։