Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)ն•կա•բույր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

խնկի բույր` հոտ, խնկահոտ ◆ Լուսնին տակ կարդացի ժամադրչեր խնկաբույր: (Դանիել Վարուժան)
(փխբ․) շատ հաճելի` անուշ բույր ◆ Մնաք բարով, արև, գարուն, խնկաբույր ծաղիկներ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
խնկի բույր ունեցող` տարածող, խնկահոտ բուրող ◆ Մոկը սեղանից խնկաբույր ծխում, վառվում է հանգիստ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Պրոֆեսորը հոտոտում էր ծաղիկների խնկաբույրը: Անահիտ Սեկոյան ◆ Օդն է արբել խնկաբույրով։ Գրքերից

խնկահոտ, խնկահոտություն, խնկաբուրմունք
խնկաբուրիկ, խնկահոտ, խնկանույշ, բուրանուշ, խնկոտ, խնկաթաթախ, անուշաբույր, անուշահոտ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։