խրխինջ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɾχind͡ʒ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)ր•խինջ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- ձիու արձակած կանչը՝ ձայնը ◆ Պանդոկի բակից երբեմն լսելի է լինում նրա նժույգի խրխինջը: (Րաֆֆի)
- (փխբ․), (անարգ․) բարձրաձայն և անախորժ անզուսպ ծիծաղ, հռհռոց ◆ Եգորը հռնդում է անասնական խրխինջով: (Ակսել Բակունց)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։