Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)ր•խ(ը)ն•ջալ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

խրխինջ արձակել, վրնջալ ◆ Աշխուժով խրխնջում էին նժույգները։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ձին խրխնջաց ու կանգնեց հետևի ոտքեր վրա։ Սերո Խանզադյան
(փխբ․) (անարգ․) բարձրաձայն ու անզուսպ կերպով ծիծաղել, հռհռալ ◆ Մոսիկոն… ուրախ տրամադրված ձիու պես խրխնջալով կծոտում էր նրանց ուսերը։ (Շիրվանզադե)

վրնջալ, խնջալ, խրխնջել, վրնջել, (գվռ․)` զիզխալ, զիխալ, խորխնշալ, խնջխնջել, խոլխոնջալ, խտխտալ, քոքոզնալ
տե'ս հռհռալ

|}

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ neigh, give a neighing, give a coarse laugh գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ ржать (ru) ‎(ržatʹ), заржать (ru) ‎(zaržatʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։