Հայերեն

ՄՀԱ՝ [t͡sɑnɾɑˈχɔh]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծան•րա•խոհ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

լրջախոհ, ծանր ու խոհական ◆ Ծանրախոհ մարդ։ ◆ նա գնում էր ծանրախոհ մարդու հաստատ քայլերով։ (Ակսել Բակունց) ◆ ծանր ու ծանրախոհ բանաստեղծը մեծ Երբեմնի անդորը, ծաղկավառ կղզում ժայռի պես նստել շեկ ժայռերի պես մեյ հուզված սևանի շառաչն է լսում Համո Սահյան
խոր՝ իմաստալից խոհեր պարունակող, խորախորհուրդ ◆ Ծանրախոհ մտքեր։ ◆ իր ծանրաղոհ գլուխը սգավոր կիսաստվածի մը արյունոտ սրտնկմ նմաներ։ Սիամանթո ◆ -Բարև ձեզ, պարոն Գնթունի, ինչպե՞ս եք, -ծանրախոհ դեմքը արած՝ երկու մատի ծայրով արժան տեսավ Բալասան աղեն դիպչել գյուղական դրադրի խոնարհությամբ պարզած ձեռքին։ (Պերճ Պռոշյան)
խոր մտքեր արտահայտող, խոր մտքեր ունեցողի արտահայտությամբ սքողված ◆ Ծանրախոհ տեսք։ ◆ Անասելի չափազանցությամբ ջարդանում էր ծանրախոհ և առնական հնադարին անծանոթ մի կիրք։ Տեն ◆ Իսկ միուսին համակրելի դեմքը իր ծանրախոհ նրբին տրտմությանը մեջ մեծ հոգնությանց, շատ հուսախաբության նշանները ցույց կուտար։ (Արփիար Արփիարյան) ◆ Ու շուշան սերեր ծանրախոհ ու սառ ճնշեցի հոգիս հմայնքներով (պաղ)։ Սիլվա Կապուտիկյան
ծանր՝ մռայլ՝ տխուր մտքերով տոգորված ◆ Ու շուշան սերեր ծանրախոհ ու սառ ճնշեցին հոգիս հմայքներով պաղ։ Սիլվա Կապուտիկյան
իմաստուն, իմաստությամբ օժտված, իմաստություն պարունակող ◆ Ծանրախոհ հնադար։
ծանրաբարո, լուրջ, ծանրակշիռ ◆ Ծանրախոհ խորհրդական։
(փխբ․) խորհրդավոր ◆ Սիրում եմ ես կուսական անտառների մենությունը, նրանց զով թավուտը և ծանրախոհ լռությունը ։ Ստեփան Զորյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

տե՛ս ծանրաբարո, ծանրակշիռ
տե՛ս խոհեմ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Բաղադրյալ բառեր
ծանրրախոհորեն ծանրրախոհություն ծանրրախոհուն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ серьёзный (ru) ‎(serʹjóznyj), вдумчивый (ru) ‎(vdumčivyj), разумный (ru) ‎(razumnyj), рассудительный (ru) ‎(rassuditelʹnyj), степенный (ru) ‎(stepennyj), задумчивый (ru) ‎(zadumčivyj), разумно (ru) ‎(razumno), серьёзно (ru) ‎(serʹjózno), степенно (ru) ‎(stepenno) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։