Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծան•րա•կիր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

կրելու՝ պահելու՝ տանելու՝ փոխադրելու՝ համար ծանր, դժվարակիր ◆ Ծանրակիր բեռ։ ◆ Հետո նետեց ծանրակիր մուրճը ձեռքեն (ԴՎ)։
կրելու՝ դիմանալու համար ծանր, անտանելի ◆ Ծանրակիր վիշտ։
դժվարությամբ կատարվող, մեծ ջանքեր պահանջող ◆ Ծանրակիր աշխատանք։ ◆ Լեզուն քաշել են շտապում՝ ծանոթացած այն ծանրակիր զգացումին, որ այդպես էլ չեն իմանա, որ կոչվում է հիասթափում (ՊՍ)։
ծանր՝ հաստ՝ խիստ գործվածքից կարված ◆ Լավ չէ՞ ամպը նուրբ ու բարակ, քան նախշուն շորն այդ ծանրակիր: Ս. Տարոնցի

Բաղադրյալ բառեր
ծանրակրել ծանրակրություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։