Հայերեն

ՄՀԱ՝ [t͡sχɑl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծ(ը)•խալ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

ծուխ արձակել ◆ Գերանների… ծայրերը միմյանց մոտ դրվելով ամբողջ օրը ծխում էին։ (Րաֆֆի)
ծուխը դուրս հանել ◆ Աստծո տաճարում մոմը սեղանից խնկաբույր ծխում, վառվում է հանգիստ։ Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) վառվել ◆ Թող ձեր օջախը միշտ ծխա ◆ Քաղաքը կայրեր․ գեղերը կծխային։ Ռուբեն Զարդարյան
(փխբ․) գոլորշի արձակել ◆ Խաղաղ ծխոււմ էին բարձրադիր շենքերը։ Սերո Խանզադյան
(փխբ․) կսկծալ, հոգեկան ցավով տառապել ◆ Սիրտը ծխալ։ ◆ Ծխում էր այն բաղնիսը, որի ջրերը գալիս էին ճահճուտներից։ (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) դրսևորվել, արտահայտել ◆ Մեկ տունեն ծխացող վիշտը կոլորվի մյուսին կերթաՌուբեն Զարդարյան ◆ Մոտիկ ծխում էին գործարանների ծխնելույզները։ (Վիգեն Խեչումյան)
առանց բոցի այրվելով ծուխ արձակել, մխալ ◆ Մշտավառ խարույկը՝ տնային օջախը, հարաժամ ծխում է բնակարանի կենտրոնում։ (Րաֆֆի)
(փխբ․) թույլ կերպով պահպանվել՝ շարունակել իր գոյությունը ◆ Հավատը դեռ ծխում է սրտներում։ Զարզանդ Դարյան

Հոմանիշներ[խմբագրել]

ծխծխալ, ծխկրտալ, ծուխ արձակել, ծուխ անել,
մխալ, մխմխալ, մխմխոտել, (ժղ․)՝ մլալ, մլմլալ, մլլալ, մլկտալ, մուխ հանել, մուխ տալ,
տե՛ս վառվել
տե՛ս կսկծալ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ fume գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ дымный (ru) ‎(dymnyj), дымиться (ru) ‎(dymitʹsja), куриться (ru) ‎(kuritʹsja), чадить (ru) ‎(čaditʹ), тлеть (ru) ‎(tletʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։