կաթել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•թել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. կաթիլ առ կաթիլ թափվել՝ ծորել, կաթկթել ◆ Քրտինքի սպիտակ փրփուր էր կաթում։ Սերո Խանզադյան
  2. ծածկից՝ տանիքից ջուր՝ անձրևաջուր ծորել՝ թափվել հատակին ◆ Կաթում էին կտուրները, ցեխ էր փողոցում։ (Ակսել Բակունց)
  3. հասած պտուղը ծառից ընկնել ◆ Էս կռանը մի տանձ է կաթում, դեսն է վազում մըրթմըրթալով ծամում է ու ականջ դնում, էն կռանը մի տանձ է կաթում, դենն է վազում։ Հովհաննես Թումանյան
  4. (փխբ․) արտահայտվել, զեղվել, արտահայտություն ստանալ, թափվել ◆ Անմեղությունը… կաթում Էր շրթունքներից։ (Րաֆֆի) ◆ Անմեղությունը ու հեզությունը կաթում էր այդ սիրուն կնոջ վարդագույն շրթունքներից։ (Րաֆֆի)
  5. (հնց․) ցայտել, ցոլալ, փայլել ◆ Գոյանում ու ծավալվում է մի մրմունջ, որից հառաչանք է կաթում։ Թարգմ․
  6. ցած գցել, գցել, կաթուկ տալ ◆ Շարքով խնձորենիներ, որոնք գարնանը ծաղկում են, ամռանը պտուղը լցնում հյութով, աշնանը կաթում: (Հակոբ Մանանդյան) ◆ Պատուհանից աղոտ լույս էր կաթում սենյակի մեջ։ Սերո Խանզադյան
  7. (սխ․) տե՛ս կաթեցնել ◆ ԵՎ դիմացդեմ սարի գլխին կաթում էր վերջին աստղը։ (Վիգեն Խեչումյան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. կաթկաթել, ծորել, կայլակել, թլլալ (գվռ․), ծլթալ, ծթծթել, ծլթծլթալ, կթթալ, ցաթել,
  2. մաղել, մաղմղել, մղմղալ (գվռ․), մժալ, ընկնել, կաթուկ տալ, կաթուկ անել, կաթ ընկնել,
  3. տե՛ս ցայտել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]