կալանքը որպես խափանման միջոց

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kɑlɑŋkʰə ɔɾpɛs χɑpʰɑnmɑn miˈd͡ʒɔt͡sʰ]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (իրավգ․) դատավարական հարկադրանքի միջոց, որը հանդիսանում է ամենախիստ խափանման միջոցը, քանի որ առավելագույն չափով սահմանափակում է մարդու և քաղաքացու սահմանադրական իրավունքներն ու ազատությունները, այդ թվում այնպիսի կարևոր իրավունք, ինչպիսին ազատության և անձեռնմխելիության իրավունքն է, որը կիրառելու դեպքում անձին պահում են կալանքի տակ օրենքով նախատեսված տեղերում ու պայմաններում` քրեական գործով վարույթի ընթացքում նրա ոչ պատշաճ վարքագիծը կանխելու և դատավճռի կատարումն ապահովելու նպատակով


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։