կակուղ-կակուղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կա•կուղ•-•կա•կուղ
- մեղմությամբ, քնքշությամբ
- հանգիստ, հանդարտ ◆ արջը կակուղ-կակուղ գնում էր ուշադրություն չդարձնելով շների հաչոցին (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։