կարեկցություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑɾɛkt͡sʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կարեկցութիւն
վանկեր՝ կա•րեկ•ցութ•յուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- զգայուն վերաբերմունք ուրիշի վշտի՝ դժբախտության նկատմամբ, կարեկից՝ ցավակից լինելը, ցավակցություն, վշտակցություն ◆ Ամենքն իրենց կարեկցությունն էին արտահայտում հոր մահվան առիթով: (Շիրվանզադե)
- գութ, խղճահարություն ◆ Իսկ սերը շատ անգամ ծնվում է այնտեղ, ուր ապրում է կարեկցությունը: (Մուրացան) ◆ Կարեկցությունից մի ծեր վանական նրան խնայեց, տվավ ապաստան: Հովհաննես Թումանյան
- բարյացակամ վերաբերմունք ◆ Ավելի լավ կլիներ, եթե դուք բոլորովին բացեիք իմ առաջ ձեր սիրտը միանգամայն հուսալով, որ կգտնեիք իմ կարեկցությունը և իմ հաճությունը: (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ցավակցություն, վշտակցություն, գութ, խիղճ, կարեկցանք, արգահատանք, խանդաղատանք, գթասրտություն, գթաշարժություն, գթասիրություն, խղճահարություն, բարեգթություն, գորովագթություն, սրտաշարժություն, սրտառուչություն, ողորմածություն, ողորմասիրություն, մեղք (ժղ․), աղապատանք (հնց․), մեղքունք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։