կեղտառու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɛʁtɑˈru]
վանկեր՝ կեղ•տա•ռու
Ածական
- (նորբ․) կեղտոտվելու՝ կեղտը շուտ վերցնելու հատկություն ունեցող ◆ «Ատլասը» վարագույրի համար կեղտառու է։ Պարույր Սևակ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։