կենակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɛnɑˈkit͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կե•նա•կից
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- ամուսնական կյանքով միասին ապրող մարդ կամ կին, ամուսին, կողակից ◆ Հիշելով քառասուն տարիների իր կենակցին՝ հանգուցյալ պառավին, երբեմն նրա սիրտը փուլ էր գալիս։ Ստեփան Զորյան
- արտամուսնական հարևանություն անող, բնակակից ◆ Նրանք մերի բարի դրացիներն են և լավ կենակիցներ են, նրանք պատրաստ են մեզ հետ գործելու։ (Րաֆֆի)
- (փխբ․) (հնց․) կյանքին ուղեկից ◆ Դառն արհավիրք, մշտական տանջանք և տխուր հիշողություններ միայն մնացին իբրև անբաժան կենակից դժբախտ թագավորին։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- բնակակից, համաբնակիչ, կենահաղորդ, կենցաղակից, կենցաղակցորդ (հնց․)
- տե՛ս հոմանի
- տե՛ս հոմանուհի
- տե՛ս ամուսին
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։