(իրար) կողքից չհեռանալ (կողքին նստելով). միշտ կպաշ լինել ◆ Օրը մինչև իրիկուն կնկա կողքը կտրած՝ նրա հետ դուրս գնալիս դուրս էր գնում, տուն գալիս՝ տուն գալի։ Հովհաննես Թումանյան◆ Հոգեառ հրեշտակի պես էկավ, թունդրի ղրաղը կտրեց, իրան-իրան նստեց, արաղ, մազա [«խորտիկ»] ուզեց։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Բադերն իրար կողք կտրած հանգստանում են։
