կոյ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɔj]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կոյ

վանկեր՝ կոյ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *g^uōu-to- կամ *g^uōu-so-՝ *g^uōu-, *g^uū- «քակոր, թրիք, կղկղանք, զզվելի բան» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն gū-tha «կղկղանք», ռուսերեն говно «կղկղանք»։

Գոյական

1. կու

Հոմանիշներ

1. տե՛ս կու

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։