Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կո•չա•կան

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

կոչունքի հրավիրված, հյուր
կանչող, հրավիրող, իմաց տվող (մարդ)
կոչունք տվող (մարդ), կոչնատեր
նախադասության որևէ անդամի հետ քերականորեն չկապված այն բառերը, որոնք ցույց են տալիս մի առարկա, որին դիմում է արվում, հրաման, հորդոր հաղորդվում, կամ առհասարակ որևէ բան է ասվում․ օր՝« Արա՛մ, կարդա դասը», «Խտացըրե՛ք շարքերը, ընկերնե՛ր»

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ․ Լ․ Զաքարյան, Կետադրական բառարան․ Ուսումնական տեղեկատու, Երևան, «Զանգակ», 2013 — 240 էջ։