կոպի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɔˈpi]
վանկեր՝ կո•պի
կոպի 1
[խմբագրել]- Արարատյան՝ կարճահասակ, ցածրահասակ
կոպի 2
[խմբագրել]- Արարատյան, Ղարաբաղ, Թբիլիսի՝ կանացի գլխազարդի մի մասը, կլոր, շրջանակ, որ դնում են գլխին և վրան շարում են մյուս զարդերը կամ վրայից գցում են քողը ◆ Ընչանք Թելլիզարի կոպին սազացնելը օրը ճաշ դառավ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Կնիկս գլուխը ծածկած էր Թամար թագուհու հանգի կոպին: (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- կոպիքը ճակտին նստեցնել Թբիլիսի՝ - կռվել, իրար քաշքշել ◆ Մեկ մեկու էրես չճանկրտինք, աչքը չհանինք, կոպիք չնստեցնենք ճակտին: (Խաթաբալա)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։