հայրենախոս

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑjɾɛnɑˈχɔs]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հայրենախօս

վանկեր՝ հայ•րե•նա•խոս 

Ածական

1. հայրենի բարբառով՝ լեզվով խոսող (նաև գրող)
2. հայրենի լեզվով խոսված՝ գրված
3. հայրենիքի մասին խոսող՝ պատմող

Հոմանիշներ

1. հայախոս, հայալեզու, հայերենախոս, հայաբարբառ
2. հայագիր

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։