Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաւատարմագիր

վանկեր՝ հա•վա•տար•մա•գիր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(դվնգ․) դիվանագիտական ներկայացուցչի լիազորությունները հաստատող պաշտոնական փաստաթուղթ՝ կետության կողմից տրված
տե՛ս լիազորագիր
(դիվ․) փաստաթուղթ, որը հավաստում է դիվանագետի ներկայացուցչական բնույթը և այդ կարգավիճակով հավատարմագրում է նրան հյուրընկալ երկրում։ Հավատարմագիր ստորագրվում է ուղարկող երկրի ղեկավարի կողմից և հասցեագրված է ընդունող երկրի կողմի արտաքին գործերի նախարարի ստորագրությամբ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ trust գերմաներեն՝ դանիերեն՝ լատիներեն՝ credent իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ доверенность (ru) ‎(doverennostʹ), верительная грамота (ru) ‎(veritelʹnaja gramota) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։