Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հ(ը)•նոց

հնոց1[խմբագրել]

վառարան՝ զանազան մետաղներ բարձր ջերմությամբ շիկացնելու միջոցով մշակելու համար, բով, քուրա ◆ Մի անկյունում, հնոցի մեջ, ծխում է մշտական կրակը։ (Րաֆֆի)
(փխբ․) շատ շոգ տեղ
(հնց․) խարույկ
(փխբ․) բուռն զգացմունք, կրակ, հրդեհ ◆ Սիրո հնոց, կրակ ու բոց, էնպես աչքեր թե ժպտան։ Հովհաննես Թումանյան
(աստղգ․) երկնամարի հարավային կիսագնդի համաստեղությունններից մեկը

բով, քուրա, հնոցարան, հնոցավառարան, կրակարան, հալոց, հնոցաբով, հնոցաբովք, երկաթահալոց

Բաղադրյալ բառեր
հնոցաբաժանմունք հնոցաբանվոր հնոցաբերան հնոցագործ հնոցաձև հնոցային հնոցապան հնոցապանություն հնոցավառ հնոցավաար հնոցատեղ հնոցատուն հնոցարան հնոցպան

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ горн (ru) ‎(gorn), печь (ru) ‎(pečʹ), пекло (ru) ‎(peklo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

(հին բառի գրաբարյան սեռական հոլովաձևը) հներին՝ նախնիներին հատուկ, նախնիների ◆ Բարձր է հնոց աշխարհն հայոց ու Մասիսը երկնադետ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Խոլ-խոլ հսկաներ հնոց աշխարհի փախցրին-բերին անառիկ Լոռի։ Հովհաննես Թումանյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Հնոց: