հուշիգ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ հու•շիգ 

Նոր Բայազետ, Պոլիս, Վան, Շատախ, Մոկս՝

  1. Մուշ՝ կամաց, անշտապ ◆ Հուշիգ քելիմ կըսին թուլ է, շուդ-շուդ քէլիմ կըսին ծուռ է։ (Ձեռագիր)
  2. հանդարտ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։