ձայնասկավառակ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɑskɑvɑˈrɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձայնասկաւառակ

վանկեր՝ ձայ•նա•սկա•վա•ռակ 

Գոյական

1. տե՛ս ձայնապնակ
2. պլաստմասսային կամ հատուկ այլ նյութից պատրաստված բարակ սկավառակ (200-300 մմ տրամագծով), որի յուրաքանչյուր ձայների (երաժշտության, խոսքի) մեխանիկական ձայնակիրը հանդիսանում է ձայների մեխանիկական ձայնակիրը

Հոմանիշներ

1. տե՛ս ձայնապսակ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։