ճարտար

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑɾˈtɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ճարտար

վանկեր՝ ճար•տար 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. հին պարսկերեն čar-tanaiy «անել, պատրաստել», միջին պարսկերեն kartar «ճարտար»։

Ածական

1. վարժ, հաջողակ
2. իր գործին հմուտ, հնագետ
3. ստեղծագործող, հանճարեղ
4. ճարտարությամբ կատարված՝ արված, գերազանց, հիանալի

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։